Met een dochter die taaislijmziekte heeft is de motivatie voor 200 km schaatsen snel gevonden!

Ik ga voor de zesde keer met Skate4AIR naar de Weissensee, na vorig jaar niet te hebben geschaatst en alleen als vrijwilliger een bijdrage te hebben geleverd sta ik dit jaar weer op het ijs.

Voor de derde keer ga ik de volle 200 km achter een groep aan schaatsen waarvan ze allemaal hopen die 200 km te kunnen volbrengen. Ik ga er alles aan doen om te zorgen dat dat gaat lukken, als ze vallen raap ik ze op als ze achterop raken ga ik ze duwen. En dan ga ik mijn best doen om de de allerlaatste van de dag te worden die over de finish komt, want iedereen wil finishen en moet dus voor je schaatsen.

Dat beloofd een zware dag te worden. 

Maar in vergelijking met het leven met CF stelt één dagje afzien op het ijs niet veel voor. De kou, de scheuren in het ijs, het vallen en weer opstaan, dat alles staat niet in verhouding. Dus blijven we schaatsen, net zo lang tot het geneesmiddel er is.

Daarbij kunnen jullie helpen, steun mij in het gevecht tegen CF, steun het onderzoek tegen CF.